شعر حضرت مسلم ع

داد جگرش ادامه داد علی ست

فریاد گلوش عین فریاد علی ست

هیهات! سفیر بودنش جرمش نیست

جرمش فقط این است که داماد علی ست

ورودیه کاروان به کربلا

زمینه شب دوم

ورودیه

〰〰〰〰〰〰〰

بند1⃣

رسیده کاروان به کربلا....دوباره باز

شده تموم این زمین پراز...سوز وگداز

نوای زینب ورباب شده....رازونیاز

شعر حضرت مسلم علیه السلام

یک نفر هست پر از سوز، پر از یا زینب

تک و تنهاست و در ناله که تنها زینب

به لبش هست میا،آه میا با زینب

داد از این کوفه از این شهر از اینجا زینب

حضرت مسلم علیه السلام

جار و جنجالی عذاب آور به گوشم می رسد

نعره ی مستانه ی لشکر به گوشم می رسد

هر دقیقه کوفه از این رو به آن رو می شود

تا صدای سکّه های زر به گوشم می رسد

واحد و زمزمه.امام باقر علیه السلام

شهادت امام باقر علیه السلام

واحد-زمزمه

هرکسی که تو کودکی،ببینه کابوس بدی،تا عمر داره یادش نمیره

حالا اگه به جای خواب،خودش با چشماش ببینه،آرزوشه روزی هزار دفه بمیره

*خودم دیدم،

جوونای خیمه،دویدن و رفتن،تشییع اکبر

*خودم دیدم،

زیره بغلای،حسین و گرفتن،سقا با خواهر

(ای که میگی به روضه خون

روضه ها رو سنگین نخون...سخته شنیدن)

(پنجاه وچار سالی میشه

این روضه ها تو سینمه،شنیدن کی بود مانند دیدن)

#منم اسیر غصه ها ،شاهد کل ماجرا،یادگار کرب و بلا#

شعر ترکی مسلم ابن عقیل علیه السلام

احوالات حضرت مسلم بن عقیل علیه السلام 

 ﯾﻮﺥ ﮐﻮﻓﻪ ﻧﻮﻥ ﺍﻫﻠﯿﻨﺪﻩ ﻭﻓﺎ ﮔﻠﻤﻪ ﺣﺴﯿﻦ ﺟﺎﻥ

ﻗﻮﺭﻣﻮﺷﻼ ﺳﻨﻪ ﺩﺍﻡ ﺑﻼ ﮔﻠﻤﻪ ﺣﺴﯿﻦ ﺟﺎﻥ

ﯾﻮﺥ ﮐﻮﻓﻪ ﻧﻮﻥ ﺍﻫﻠﯿﻨﺪﻩ ﻭﻓﺎ ﮔﻠﻤﻪ ﺣﺴﯿﻦ ﺟﺎﻥ

ﻗﻮﺭﻣﻮﺷﻼ ﺳﻨﻪ ﺩﺍﻡ ﺑﻼ ﮔﻠﻤﻪ ﺣﺴﯿﻦ ﺟﺎﻥ

شعر شهادت حضرت قاسم ابن حسن علیه السلام

خوب است هرعاشق قرنی داشته باشد

دردست عقیق یمنی داشته باشد

گرمیل به قربان شدنی داشته باشد

بد نیست که معشوق « لن » ی داشته باشد

شعر شهادت حضرت عبدالله ابن حسن علیه السلام

در رگ رگش نشانه ی خوی کریم بود

او وارث کمال پدر از قدیم بود

دست عمو به گیسوی او چون نسیم بود

این کودکی شهید که گفته یتیم بود؟

شعر شهادت حضرت عبدالله ابن حسن علیه السلام

لب گودال زمین خورد و به دریا افتاد

آنقدر نیزه تنش دید که از پا افتاد

سنگی ها از همه سو سمت عمو آمده اند

یک نفر در وسط معرکه تنها افتاد

شعر شهادت حضرت عبدالله ابن حسن علیه السلام

عمو رسیدم و دیدم؛ چقدربلوا بود

سر تصاحبِ عمامه ی تو دعوا بود

به سختی از وسط نیزه ها گذر کردم

هزار مرتبه شکر خدا کمی جا بود