شعر حضرت مسلم علیه السلام
حسین مرو به کوفه...
ﺑﺎﺭ ﺳﻔﺮ ﻣﺒﻨﺪ، ﺩﻟﻢ ﺷﻮﺭ ﻣﻲ ﺯﻧﺪ
ﮔﻮﻳﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﺳﺖ،ﻣَﻠﻚ ﺻﻮﺭ ﻣﻲ ﺯﻧﺪ
ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻡ، ﺳﺮﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻲ ﺯﺩﻧﺪ
ﮔﺮﮔﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ، ﺯﻭﺯﻩ ﻛﺸﺎﻥ ﻟﺐ ﺑﻪ ﻣِﻲ ﺯﺩﻧﺪ
ﺩﻳﺪﻡ ﻧﺴﻴﻢ ﺷﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﮔﻴﺴﻮﺕ ﻣﻲ ﺯﻧﺪ
ﻣَﺮﻫﻢ ﺑﻪ ﺯﺧﻢ ﮔﻮﺷﻪ ﻱ ﺍﺑﺮﻭﺕ ﻣﻲ ﺯﻧﺪ
ﺩﻳﺪﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻴﺰﻩ ﺷﻪ ﻣﻴﮕﺴﺎﺭﻫﺎ
ﻫﻮ ﻣﻲ ﻛﺸﻨﺪ ﺩﻭﺭﻭﺑﺮﺕ ﻧﻲ ﺳﻮﺍﺭﻫﺎ
ﺁﻗﺎﻱ ﻣﻦ،ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﺸﻴﺮﻩ ﺍﻱ
ﺩﺭ ﻛﻮﻓﻪ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻫﻲ ﻛﺒﻴﺮﻩ ﺍﻱ
ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻤﺎﻥ ﻛﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﻛﻌﺒﻪ ﺗﻮﻳﻲ ﺣﺴﻴﻦ
ﺁﻗﺎ ﻣﺮﻭ، ﻛﻪ ﻋﺰﺕ ﻛﻌﺒﻪ ﺗﻮﻳﻲ ﺣﺴﻴﻦ
ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﺣﺎﺟﻴﺎﻥ ﻣﻨﺎ ﻟﻨﮓ ﻣﻲ ﺯﺩﻧﺪ
ﺷﻴﻄﺎﻥ ﭘﺮﺳﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺳﻨﮓ ﻣﻲ ﺯﺩﻧﺪ
ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺭﻭﻱ ﺳﻔﺮﻱ ﭘﺮﺧﻄﺮ ﺣﺴﻴﻦ
ﭘﺲ ﻻﺍﻗﻞ ﺳﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺒﺮ ﺣﺴﻴﻦ
ﭘﺎﺷﻴﺪﻡ ﺁﺏ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﺤﻤﻞ ﺭﺑﺎﺏ
ﺑﺎ ﻇﺮﻑ ﺍﺷﻚ ﺩﻳﺪﻩ ﻱ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺟﮕﺮ ﺣﺴﻴﻦ
ﻓﻜﺮﻱ ﺑﻪ ﺣﺎﻝِ ﺭﻭﺯ ﻣﺒﺎﺩﺍﻱ ﺍﻳﻞ ﻛﻦ
ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻗﻮﺍﺭﻩ ﭼﺎﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺨﺮ ﺣﺴﻴﻦ
ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺭﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﻣﺴﻴﺮﺕ ﻧﻤﻲ ﺧﻮﺭﺩ
ﻳﻚ ﺳﺎﺭﺑﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﻧﻈﺮ ﺭﺍ ﺑﺒﺮ ﺣﺴﻴﻦ
ﺍﻭ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﻭﺭ ﻭﺑﺮ ﺷﻤﺎﺳﺖ
ﭼﺸﻤﺶ ﻣﺪﺍﻡ ﺧﻴﺮﻩ ﺑﻪ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺷﻤﺎﺳﺖ
ﺑﺎ ﺑﺮﺩﻧﺶ ﻧﻤﻚ ﺑﻪ ﺟﮕﺮ ﻣﻲ ﺧﻮﺭﺩ ﺣﺴﻴﻦ
ﺷﺶ ﻣﺎﻫﻪ ﻱ ﺗﻮ ﺯﻭﺩ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﺧﻮﺭﺩ ﺣﺴﻴﻦ
ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺴﺖ ﺫﻛﺮ ﺧﻮﺵ ﻳﺎﺭﺏ ﺗﻮﺃﻡ
ﺍﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﺯﻳﻨﺐ ﺗﻮﺃﻡ
ﻳﻌﻘﻮﺏ ﭼﺸﻢ ﺁﻳﻨﻪ ﻫﺎ ﭘﻴﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ
ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻲ ﺣﻀﻮﺭ ﺗﻮ ﺩﻟﮕﻴﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ
ﺩﺍﺭﺩ ﺯ ﺩﻳﺪﻩ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺍﺕ ﺩﻭﺭ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ
ﻛﻢ ﻛﻢ ﺑﺴﺎﻁ ﺭﻭﺿﻪ ﻱ ﻣﺎ ﺟﻮﺭ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ
(ﻭﺣﯿﺪ قاسمی)
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.