ای در غم تو ارض و سما خون گریسته

ای در غم تو ارض و سما خون گریسته
ماهی در آب و وحش به هامون گریسته‏
وی روز و شب به یاد لبت چشم روزگار
نیل و فرات و دجله و جیحون گریسته‏

از تابشِ سرت به سنان، چشم آفتاب
اشک شفق به دامن گردون گریسته‏
در آسمان ز دود خِیامِ عفاف تو
چشم مسیح، اشکِ جگرگون گریسته‏
با درد اشتیاق تو در وادی جنون
لیلی بهانه کرده و مجنون گریسته‏
تنها نه چشم دوست به حال تو اشکبار
خنجر به دست قاتل تو، خون گریسته‏
آدم پیِ عزای تو در روضه‎ی بهشت
خرگاه درد و غم زده بیرون گریسته
گر از ازل تورا سرِ این داستان نبود
اندر جهان ز آدم و حوا نشان نبود