شعر مناجات

¥دل که می‌‎گیرد دوچشم تر به دادم می‎رسد.

*در زمان فقر این گوهر به دادم می‎رسد.

¥وسع کم هرگز برای ما فقیران ننگ نیست.

*دست من خالی که باشد سر به دادم می‎رسد.

¥دست بردارید مردم از سر من چون که من.

*دلبری دارم که او بهتر به دادم می‎رسد.

¥از شب قدر تو جا ماندم که امروز آمدم.

*گفته‎اند اینجا حسین آخر به دادم می‎رسد.

¥این کریمی را که من دارم گدایی می‏‎کنم.

*مطمئن هستم که پشت در به دادم می‎رسد.

¥حیف، آقای به این خوبی کنارم باشد و.

*فکر این باشم یکی دیگر به دادم می‎رسد.

¥من سراغ هرکسی رفتم دلم را زد شکست.

*غالباً این لحظه‎ها مادر به دادم می‎رسد.

¥فاطمه مِیلش که باشد وضع برمی‎گردد و.

*مرتضی با ظرفی از کوثر به دادم می‎رسد.

¥اعتباری نیست برتقوای من، این لطف توست.

*لحظه‎ی تشخیص خیروشر به دادم می‎رسد.

¥پاک‎ها کرب و بلا رفتند و من جا مانده‎ ام.

*فطرسم امروز، بال و پر به دادم می‎رسد.

¥حتم دارم قبل حتّى حضرت خیرالنساء.

*دخترى دردانه در محشر به دادم مى رسد.

¥خواهری دلخسته پرسیدازخودش بالای تل.

*این برادر زیر این خنجر به دادم می‎رسد؟

¥می‎برند این‎ها هر آنچه روی سر دارم ولی.

*می‎رسد عباس و با معجر به دادم می‎رسد.

¥زانوی محمل بلند و دامن من هم بلند.

*در سفر این وقت‎ها اکبر به دادم می‎رسد.

شاعر : حسین قربانچه