ز آستان تو دورم دلم‌ پر آشوب است

ز آستان تو دورم دلم‌ پر آشوب است

گواه من به همین پلکهای مرطوب است

فقط بخاطر تو آبرو به من دادند

چنان سگی که به اصحاب کهف منسوب است

زیاد خون به دلت کرده ام حلالم کن

زیاد خون به دلت کرده ام حلالم کن
تو خوب بوده ای و من بدم حلالم کن
چقدر قدر تو مخفی است بین ما مردم
در آسمان و زمین محترم ، حلالم کن

ای جان مسیح را مسیحا!

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین علیه‌السلام 

ای جان مسیح را مسیحا! 

خیرالمثل خدای اعلی 

یک جلوه ی عزت تو امروز

صد جلوه ی عزت تو فردا 

خادم به تو انبیا یکایک 

زائر به تو ایزد تعالی

 

دخیل بسته فلک بر ضریح زنجیرش

دخیل بسته فلک بر ضریح زنجیرش

نماز گریه کند  با نوای تکبیرش

شکسته ساقه ی او  آیه ای مقطعه بود

که هیچ سوره نیاورد ، تاب تفسیرش

طائر قدسم و بسته در زنجیر بیداد

طائر قدسم و بسته در زنجیر بیداد

سوره ی نورم و گوشه ی زندان بغداد

اشک چشمم ستاره ی شب من

ذکر خلصنی یارب بر لب من

سیدی   سیدی    موسی ابن جعفر

در این زندان که ره بسته است پرواز صدایم را

در این زندان که ره بسته است پرواز صدایم را
نمی بینم کسی را جز خودم را و خدایم را
سرم را می گذارم روی زانوهای لرزانم
یکایک می شمارم غصه های زخمهایم را

بیهوده قفس را مگشایید پری نیست

بیهوده قفس را مگشایید پری نیست 
جز مُشتِ پری گوشه ی زندان اثری نیست
در دل اثر از شادی و امّید مجویید 
از شاخه ی بشکسته ی امّید ثمری نیست

تـا عـلــی ماهَـش بـه ســوی قبـــر بُرد

تـا عـلــی ماهَـش بـه ســوی قبـــر بُرد

مـاه، رخ از شــرم، پـشـت ابـــــر بُرد 

 

آرزوهــا را عـلــی در خــــاک کـــرد

خـاک هــم گـویی گــریبـان چاک کرد 

از آن خوشم که شدم نوکر سرای حسین

از آن خوشم که شدم نوکر سرای حسین
منم غلام کسی که بود گدای حسین

دو چشم داده خداوند تا که گریه کنم
یکی برای حسن آن یکی برای حسین

غم می چکد ز چشم علی در عزای تو

روضه حضرت زهرا س 

غم می چکد ز چشم علی در عزای تو /

مشکی به تن نموده حسن از برای تو /

ای قبله ی علی تو چرا رو به قبله ای /

عالم صفا گرفته ز لطف و صفای تو /