شعر شهادت حضرت عبدالله ابن حسن علیه السلام

در رگ رگش نشانه ی خوی کریم بود

او وارث کمال پدر از قدیم بود

دست عمو به گیسوی او چون نسیم بود

این کودکی شهید که گفته یتیم بود؟

شعر شهادت حضرت عبدالله ابن حسن علیه السلام

لب گودال زمین خورد و به دریا افتاد

آنقدر نیزه تنش دید که از پا افتاد

سنگی ها از همه سو سمت عمو آمده اند

یک نفر در وسط معرکه تنها افتاد

شعر شهادت حضرت عبدالله ابن حسن علیه السلام

عمو رسیدم و دیدم؛ چقدربلوا بود

سر تصاحبِ عمامه ی تو دعوا بود

به سختی از وسط نیزه ها گذر کردم

هزار مرتبه شکر خدا کمی جا بود

شعر حضرت عبدالله ابن حسن علیه السلام

دردی به سینه هست که خاکسترم کند

در دستهای محکم تو مضطرم کند

خشکم کند به شعله ی این داغ ماندنم

لا ابرهای اشک بیاید ترم کند